Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Er verandert niks

/
/
/
455 Views

Niet alleen de laatste decennia strijden westerse landen tegen de radicale islam, dat doen we al eeuwen. Met steeds hetzelfde resultaat: echt iets verhelpen doet het niet en het blijft hangen in het onderhouden van een balans van krachten. Volgens de kenners van Nostradamus gaan we deze eeuw nog een flinke strijd tegemoet, iets dat ook uit de visioenen van Johannes herleid kan worden.

Een strijd tussen de angst en de liefde, zei Nostradamus. Tussen Gog en Magog, aldus de bijbelse profeten. Intussen knallen we voor miljarden aan bommen en raketten af.

Ook de banken zijn weer terug van weggeweest: bonussen klimmen weer en de economische specialisten lieten recent in de pers weten dat ze weinig vertrouwen hebben in wat er op mondiale schaal in de financiële markten gebeurt. De beurzen wiebelen weer.

De één procent superrijken zijn echter weer wat rijker geworden en het aantal mensen dat van één dollar per dag leeft, is amper geslonken dan wel gestegen. Er zijn families die zoveel bezitten dat het cijfer met het aantal dollars hier amper op één tekstregel past.

De technieken om burgers te bespioneren is fors toegenomen: telecom, internet en satellieten houden ieder mens permanent in de gaten. De depersonificering van de mens gaat gestaag door.

Protesterende studenten in Hongkong (China) krijgen natuurlijk geen invloed in de regeringsbesluiten.

De kosten van de crisis zijn geheel op de burger afgewenteld.

Het internationaal halen van afgesproken duurzaamheids- en milieudoelstellingen wordt weer wat in de tijd opgeschoven zodat komende generaties onze rommel mogen opruimen.

De door crisissen afgeknepen burger houdt nu door nood gedwongen zijn of haar geld op zak en stelt zijn cursus, jaaropleiding en andere uitgaven voor spirituele ontwikkeling of bewustwording uit. En haalt zijn of haar schouders op over het wereldnieuws: ‘Je kan er toch niks aan doen.’

Niet dat het tijd is voor een marxistisch reveil waarbij ‘arbeiders aller landen verenigt u’ het motto moet worden. De uitkomst daarvan weten we al. Maar ik ben wel benieuwd hoe lang mensen deze door overheden geschapen situatie nog accepteren.

Er lijkt een gelatenheid zich van mensen meester te hebben gemaakt: uitgekleed en bespioneerd worden, prima. Als het maar wordt verzoet met een ‘leuk vakantiegeldje’, de vrijheid om in het weekend lekker uit te kunnen gaan en de illusie dat je met een democratisch stembusmomentje de wereld toch ietsje kan beïnvloeden.

Er is een collectief geestelijk vacuüm zichtbaar geworden; áls het niet om materiële welvaart draait, waar dan wel om? Geen leider die er een antwoord op heeft. Of beter: ja het draait om materie, maar die komt lekker niet bij jou terecht.

De planeten en sterren aan de hemel laten deze novembermaand zien dat er collectieve angst aan het groeien is: mensen worden steeds banger en deze spanning loopt flink op, aldus de hemel.

Dat kan een moment worden dat er iets gaat veranderen, misschien. Mogelijk dat er een kritische massa ontstaat die de prijs van de crisis niet langer accepteert en verandering wil, echte verandering.

Een eerste stap naar een nieuw geestelijk, spiritueel of zo je wilt ethisch reveil, bijvoorbeeld.

Dat zou toch wat wezen…

 

Ewald Wagenaar

 

 


Tags:
Meer van:

Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest