Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Liefde, geen onmogelijk verlangen

/
/
/
505 Views

Doe maar gewoon en laat je niet ontevreden maken door de media

 

Heb jij de ideale relatie al? Nee? Troost je, die is er niet. Want vroeg of laat wordt iedere relatie ‘gewoon’. En de liefde erbinnen ook. Zelfs als de liefde ongewoon goed is. Een paar opstekers voor alle normale mensen die uit de media het idee zouden kunnen krijgen dat er iets mis is met hun relatie.

 

Laatst hoorde ik een dame op een verjaardagsfeestje zeggen: ‘Ik hoef nooit meer een man in huis!’ Ik hoor dat wel vaker van vrouwen, meestal als ze wat ouder zijn en het een en ander hebben meegemaakt. Ik heb het overigens nog nooit van mannen gehoord, maar dat kan aan mij liggen.

Liefde en relaties roepen meestal sterke emoties en verwachtingen op.

Wie heeft er de ideale relatie zoals ons die wordt voorgespiegeld in de media? Ik denk niemand.

De Belgische psychiater Dirk de Wachter schreef eerder het boek Borderline Times, waarin hij stelt dat de Westerse samenleving een borderline-beeld vertoont. Zijn nieuwste boek gaat over de liefde met als titel ‘Liefde, een onmogelijk verlangen?’ Dirk de Wachter beschrijft behoorlijk ontnuchterend en realistisch tot welk beeld hij is gekomen in zijn praktijk, na het zien van talloze patiënten met liefdesproblemen. Ik noem hier wat opvallende gedachten uit dit boek:

 

Pleidooi voor de gewonigheid. We zien allemaal dagelijks hoe het zou moeten zijn, die liefde. Reclames bedelven ons onder voorschriften over hoe we zo leuk en aantrekkelijk mogelijk zijn zodat we opgemerkt worden door een partner die een relatie met ons wil. De films en tv-series laten zien hoe zo’n relatie eruit moet zien en wat we erbij moeten ervaren. Er is meestal een dipje maar daarna gaat het al snel weer goed en leefden ze nog lang en gelukkig. Maar, zo zegt Dirk, die films duren maar twee uur. Hij pleit voor de gewonigheid en laat zien dat het bijzondere in het gewone te vinden is. Niks geen spectaculaire verhaallijnen die de adrenaline door je aderen jaagt, maar het gewone, dagelijkse leven dat we allemaal leiden.

 

De leukdwang op Facebook. Iedereen leidt een belangwekkend en vrolijk leven op Facebook. De leukdwang noemt Dirk dat en ik denk dat de term voor zich spreekt. We weten dat allemaal wel en toch doen de meesten eraan mee. Iedereen met een eigen reden. We hebben honderden vrienden die we allemaal laten zien hoe geslaagd ons leven is. Er is zelfs een knop om je relatiestatus aan te geven: ‘uit elkaar’, ‘het is moeilijk’ of ‘in relatie’. Dat is kennelijk belangrijk. Het streven naar een constante individuele gelukstoestand is dwingend, stelt De Wachter. Het moet. Daarom word je ongelukkig als het niet lukt. En daarmee pleit hij voor een beetje ongelukkig zijn.

 

De mystiek van de liefde. Dit vond ik een opmerkelijke stellingname voor een psychiater. Dat hij nog iets onverklaarbaar laat en niet rationaliseert. Hij zegt in zijn voorwoord: ‘De liefde lijkt zo volstrekt ondoorgrondelijk. We kunnen haar niet grijpen noch analyseren. In dit boek worden bijgevolg geen oplossingen aangeboden of antwoorden gegeven. Ik probeer haar te naderen en aan te raken. Meer kan ik niet. Echt niet.’

 

De maakbare liefde; therapie als medicijn en oplossing. Dit borduurt voort op de vorige gedachte. Vaak wordt gesteld dat je je problemen in de liefde kunt oplossen door in therapie te gaan en door naar je blokkades te kijken. En als je dat maar vaak en lang genoeg doet, de liefde toch echt wel moet komen. Therapie is het antwoord bij uitstek om je te redden van liefdes-ellende. Dit suggereert dat er een medicijn is tegen liefdesverdriet, een medicijn om liefde te krijgen of te verdienen als je er echt hard voor gewerkt hebt zoals dat dan heet. Dat liefde zich dus laat manipuleren. Als het dan nog niet lukt om in een goede relatie te zijn, dan is het toch echt je eigen schuld. Of erger, de schuld van de therapeut. Via de media wordt ons beloofd dat liefde maakbaar is, maar in de praktijk blijkt dat niet te kloppen. Liefde overkomt je of niet, stelt Dirk de Wachter. Wel kan praten je helpen de liefde terug te vinden.

 

Stilte als product. ‘De liefde heeft baat bij het afstand doen van de drukte en het gedoe. Dat is moeilijk in de Westerse wereld. Zelfs de stilte is door de consumptiemaatschappij ingehaald. Er is een nieuwe markt voor met meditatiecursussen of stilteweekends.’ Ja, hier raakt De Wachter toch wel aan ons Koorddanserlezers. Want in elke blad staan talloze aankondigingen van stilteaanbieders of varianten daarop. De Wachter stelt dat we geen tijd meer hebben voor de liefde en dat we veel te druk zijn. We hoeven niet stilzwijgend naast elkaar te gaan zitten, maar, zo stelt de Wachter, woorden krijgen pas betekenis in de stilte. Over de liefde moet je haperen en stotteren. Stil zijn kun je ook zelf. Helaas moeten we daar tijd voor maken, want iedereen weet dat je er nooit tijd voor hebt. In een overspannen maatschappij gedijt de stilte alleen als product dat gekocht kan worden. En echt, stilte is helemaal gratis en overal.

 

Liefde verbindt tegengestelden. Dat is ook astrologisch waar. Venus en Mars zijn de twee liefdesplaneten en in hun aard elkaars tegenovergestelden. In een relatie kom je altijd verschillen tegen. Die wil je overbruggen in het streven naar de eenheid. Dit is een onmogelijk verlangen, maar het kenmerkt de liefde ten diepste.

 

Je kunt de ander nooit veranderen. Juist dat verlangen de ander te kennen is de brandstof voor een relatie. Vooral vrouwen willen hun partner veranderen. Hij moet andere schoenen, om maar eens iets te noemen. Hij moet zijn gedrag veranderen en naadloos beantwoorden aan haar ideaalbeeld. Dit veroorzaakt wrijving en is eigenlijk ook een verloren strijd.

 

Wijsheid zonder intellect. Wijsheid heeft niet altijd te maken met het intellect, zo stelt De Wachter. Vaak ziet hij juist het tegenovergestelde: mensen die niet zo intelligent zijn, zijn heel wijs. Misschien omdat ze niet behept zijn met allerlei kennis die soms verwarrend en paradoxaal kan werken. Wijsheid is vaak heel eenvoudig.

 

De wauwcultuur. In onze wauwcultuur verwachten we voortdurend uitdagingen. Grenzen worden telkens verlegd en er moeten meer en meer prikkels komen. ‘We verwijderen ons alsmaar verder van de kern, van onszelf, en hollen de binnenkant uit.’ Weer zijn het de media die ons voorschrijven hoe we onze relatie spannend moeten houden en hoe ontzettend leuk het altijd moet zijn. We zijn verslaafd geraakt aan de giftige dampen van het kwikzilver van de communicatiegod Mercurius waardoor we niet meer weten wat normaal is. Zelfs al zouden we weten dat het niet normaal is, toch komen we er moeilijk los van. Een relatie móet leuk zijn en zo niet, dan hoppen we verder naar de volgende.

 

De perfecte match. Mensen komen vaak bij een therapeut met de vraag om de liefde terug te krijgen in hun leven. Maar de liefde is niet vatbaar voor therapie. Pillen en praten helpen niet omdat ze werken in het gebied van de psyche en daar woont liefde niet. Het praten kan voor begrip zorgen of knopen ontwarren op gedragsniveau. Een therapeut kan het probleem niet weghalen. Soms begrijpt niemand waarom twee schijnbaar perfect bij elkaar passende mensen de liefde kwijtraken. Of omgekeerd. Maar juist dat kenmerkt de liefde, dat niet-weten en mystieke.

 

Over latrelaties die niet bevredigen maar wel kunnen werken. Een latrelatie bevredigt zelden omdat alleen de leuke dingen worden gedeeld. Toch kan zo’n relatie voor mensen werken. Om het gewone te vermijden, gaan mensen een latrelatie aan. Dan is het altijd leuk en spannend. Voordat de dagelijkse, gewone realiteit zich aandient, zit ieder weer in zijn eigen huis. Daarmee wordt de dreigende holheid gemaskeerd, aldus de Wachter. Het menselijke dier is altijd op zoek naar een duurzame ‘ware’ liefde en zal dus uiteindelijk geen genoegen nemen met een latrelatie of gedeeltelijke relatie zoals bij minnaars en minnaressen.

 

Het toelaten van het niet begrijpen is essentieel. Het hele boek van De Wachter is doorspekt met mooie citaten uit boeken en poëzie, onder andere van zanger en dichter Leonard Cohen. Ook heeft hij mooie schilderijen in het boek afgebeeld die treffend zijn verhaal bekrachtigen. Juist kunst kun je niet mentaal begrijpen, net zoals de liefde. En ook al is De Wachter beroepsmatig rationeel bezig, toch laat hij telkens ruimte voor het niet begrijpen. Voor de stilte, voor de witte vlakjes en het mystieke. Hij laat de liefde heel en erkent zijn (en ieders) onvermogen om ook maar iets aan de liefde te manipuleren. ‘Speak low, if you speak love’, zei Shakespeare al.

 

Door Elodie Hunting

Liefde, een onmogelijk verlangen?, Dirk de Wachter, uitgeverij Lannoo, ISBN 978 94 014 21 33 1.


Tags:
Meer van:

Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest