Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Heilige verontwaardiging

/
/
/
601 Views

Het failliet van het Europese gedachtegoed

Waar Frits Bolkenstein eind vorig jaar schreef over het ‘verloren zelfvertrouwen door Europa’, ziet Jos Kester vooral het ‘failliet van het Europese gedachtegoed’. Dit is geen politiek verhaal, maar een spiritueel commentaar op het wereldlijke christendom.

Door Jos Kester

In de Volkskrant van 24 december jl. stond een artikel van Frits Bolkestein met als titel: ‘Hoe Europa z’n zelfvertrouwen verloor’. Bolkestein berijdt hier zijn oude stokpaardje namelijk de integratie van moslims in onze samenleving. In dit artikel schrijft hij dat deze moeizame integratie gepaard gaat met vaak potsierlijke incidenten die er blijk van geven hoe gering het zelfvertrouwen van Europa is in de eigen cultuur. Van deze, in de ogen van Bolkestein, potsierlijke voorvallen krijgt de lezer er een groot aantal voorgeschoteld. Wat mij vooral trof in het artikel van Bolkestein is dat hij zijn opvattingen baseert op christelijke waarden. En daarin spreekt hij zichzelf ook tegen. Eerst wijdt hij het gebrek aan zelfvertrouwen aan de christelijke ethiek van naastenliefde. Even daarna beweert hij dat de uitspraak van Nietzsche ‘God is dood’ het christendom heeft uitgehold, waardoor de intellectuele elite in Europa het christendom als ‘groot verhaal’ ging verwerpen. Het artikel ademt een verlangen uit naar dit grote christelijke verhaal dat niet meer bestaat dan alleen in Polen en Ierland. En dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen voor een liberaal.

Waar Bolkestein schrijft over het verlies aan Europees zelfvertrouwen, wil ik het hier graag hebben over het failliet van het Europese gedachtegoed en wat volgens mij de achterliggende reden is van de huidige problemen tussen bevolkingsgroepen. Maar het gaat natuurlijk niet alleen om problemen met bevolkingsgroepen. Het failliet van Europa zit veel dieper en moet worden gezocht bij het ontstaan van een religieus-wereldlijke macht aan het begin van onze jaartelling.

Gnosis

In het debat dat is ontstaan door de komst van vele moslims naar Europa, de daarop volgende dramatische gebeurtenissen op 11 september 2001 en de oorlogen die daarna ontstonden, wordt vaak niet verder teruggeblikt dan de Verlichting, toen Europa zich ontworstelde aan het dogmatische autoriteitsgeloof. In het debat over de islam wordt deze periode gebruikt om aan te tonen dat Europa in staat is geweest om zich van een alles overheersende religie los te maken en te komen tot een seculier staatbestel waarin kerk en staat werden gescheiden.

Bij de oude volkeren zijn en worden de voorouders van groot belang geacht voor de levenden van vandaag. Met ander woorden: men is ervan doordrongen dat wij, de levenden, de dragers zijn van alles wat ons is voorgegaan. Als we naar onze Europese voorouders terugkijken die aan het begin van onze jaartelling leefden, dan zien we daar een ontluikend christendom ontstaan. Het is een christendom dat nog pluriform is met veel stromingen die zich geïnspireerd voelden door het gedachtegoed van Jezus, maar ook door een beweging die wordt aangeduid als gnosis. Gnosis is de leer van de verborgen kennis. Jezus heeft deze verborgen kennis geopenbaard voor iedereen die er klaar voor was/is. Hij is dus niet uitsluitend de figuur die is gestorven voor onze zonden, zoals de kerk haar gelovigen voorhoudt. Uit de vondst van oude geschriften bij Nag Hammadi in Egypte is dit meer dan ooit aangetoond. Jezus was een figuur die tegen de toen geldende opvattingen inging en de boodschap van liefde verkondigde, maar vooral ook de mens opriep om tot zelfverwerkelijking te komen door het kennen van de goddelijke natuur in jezelf. Ook de gnostici stelden zelfkennis gelijk aan godskennis. ‘Wie zichzelf kent, kent God en wie God kent, kent zichzelf’, lezen we in diezelfde oude geschriften die in Egypte zijn gevonden. Het opkomende christendom is sterk door de gnostische beweging beïnvloed, maar heeft niet deze belangrijkste leerstelling (ken uzelf) van de gnosis overgenomen. Integendeel zelfs. Het christendom stelde dogma’s vast (Nicea 325) die onfeilbaar worden geacht. Gelovigen dienen zich hieraan te onderwerpen. De gnostici zijn te vuur en te zwaard bestreden. In de eeuwen daarna ondergingen veel bewegingen datzelfde lot, waarvan de Katharen wellicht de bekendste zijn.

Gewelddadig

Op dit in feite gewelddadige christendom is onze cultuur gebouwd en wordt Europa nog voor een groot deel in denken en handelen bepaald. Iets waarvan we ons nauwelijks (meer) bewust zijn. Met de vaststelling dat de kerk het alleenrecht had op het heil van al haar gelovigen met de paus als onfeilbare plaatsvervanger van God, werd in heel Europa een schrikbewind uitgeoefend waarvan de gevolgen nog steeds voelbaar en zichtbaar zijn. In feite werd door de rooms-katholieke kerk het oude spirituele leven door de inzet van de inquisitie in heel Europa vernietigd. Deze spiritualiteit was animistisch en sterk verbonden met het besef van de eenheid van mens en natuur. De vernietiging ervan en tengevolge daarvan de angst, zit nog diep in onze herinnering, want iedere stad, dorp en familie was in die tijd van deze angst doordrongen. De sterke weerstand in sommige lagen van de samenleving tegen alles wat alternatief en holistisch is, komt mijns inziens voort uit die diepgewortelde angst, in plaats van uit een intellectuele superioriteit waarop Bolkestein en de zijnen zich beroepen. Deze angst heeft zich kunnen vertalen in het volledig willen beheersen van de natuur en vervolgens in een ‘lineair vooruitgangsdenken’. Dat in sommige gebieden op aarde ook andersdenkende mensen leefden was van weinig belang. Die waren onlosmakelijk met die natuur verbonden en dienden te worden ‘gered’ van hun bijgeloof dat alles in de natuur is bezield en leeft, of anders uitgemoord. Dit Europese imperialisme wordt door Bolkenstein in zijn artikel aangeduid alsof hij het heeft over de goede oude tijd: ‘De christelijke cultuur van schuld en zelfrelativering leidde 150 jaar geleden niet tot een gebrek aan zelfvertrouwen. Sterker nog: Europa barstte van het zelfvertrouwen, zoals blijkt uit het imperialisme’. Het blanke Angelsaksische ras wordt als superieur gezien vanwege alle (materialistische) vooruitgang die er in die 150 jaar is geboekt op tal van gebieden.

Angst, angst, angst

Maar wat blijven we onszelf aandoen als we voorbijgaan aan datgene waarin onze cultuur is geworteld en hoe deze tot stand is gekomen? Het staat vast dat een deel van de Europese wortels in het bloed van miljoenen onschuldige mensen doordrongen aarde staat. Een ander deel, onze spirituele wortels, bestaat nauwelijks nog. Ik kom vele, vele mensen tegen die zich opnieuw willen verbinden met hun spirituele wortels, maar er tegelijkertijd diepe angst voor hebben. Ook als je de berichtgeving in de media volgt dan zie je dat het vooral over angst gaat. Angst voor elkaar, angst voor buitenlanders, angst voor de natuur, angst voor de stilte, angst voor het vrouwelijke, angst voor mannelijke agressie, angst voor een diepe verbinding met elkaar, angst voor spiritualiteit en het besef dat je een goddelijke vonk in je draagt. Iedereen die de verdorven ideeën die er bestaan over Angelsaksische superioriteit nog in zich draagt, die het goddelijke in de mens niet kan erkennen en mensen bestempelt tot eenmalige te gebruiken robots, behoort ook tot mijn broeders en zusters, die niet willen en kunnen inzien dat onze samenleving tot in de kern ziek en failliet is. Ik ben bang dat er nooit meer een Europees zelfvertrouwen komt, als niet iedereen wil kijken naar onze in bloed gedrenkte wortels en een ieder voor zich de vraag stelt hoe het komt dat we in een samenleving leven waarin kinderen elkaar dood maken. Maar zolang er mensen zijn als de heer Bolkestein die in een artikel beweert dat er ooit wèl een Europees zelfvertrouwen was vanwege het christelijke geloof (een groot verhaal) en waarin hij imperialisme ziet als reden tot ‘het barsten van zelfvertrouwen’, dan zakt mij de hoop in de schoenen. Dan is er iets vreselijk mis met het vermogen verder (terug) te kijken dan je eigen angst, waardoor impliciet hele bevolkingsgroepen worden afgeserveerd.

Spiritueel volk

Als we naar Amerika kijken dan ligt daar een ander groot verdriet. Daar is in principe hetzelfde gebeurd als hier in Europa. De nazaten van een zeer spiritueel volk leven daar een erbarmelijk bestaan in reservaten. Ook die samenleving is geworteld in het bloed van honderdduizenden onschuldige mensen, die het veld dienden te ruimen voor de Europese expansiedrift. Zij dienden net als de natuur te worden onderworpen aan de vooruitgang. De autochtone bevolking diende op te gaan in de ‘beschaafde wereld’ en wie zich daarbij niet wilde neerleggen werd uitgemoord. Dit zag de blanke man als zijn opdracht (lees Kipling: The White Man’s Burden). Ik ben ervan overtuigd dat deze zwarte bladzijde in de Amerikaanse geschiedenis in alle lagen van de bevolking nog steeds doorwerkt, en de huidige door Amerika gedomineerde (wereld)politiek bepaalt. Als je geen verantwoording wilt afleggen over je verleden, blijft dit als een kwaadaardig gezwel bestaan. En zo lang is het niet geleden. Net zoals 2000 jaar niet lang geleden is als je dit afzet tegen het totale bestaan van de mens. Grofweg gezegd zijn dit de twee pijlers van onze huidige beschaving: het Vaticaan en het Capitool. Dit is wat wij Europeanen hebben voorgebracht. En niemand schijnt in te zien dat het bloed dat op brandstapels, in steden, bossen en op de prairies rijkelijk vloeide, ons nog steeds diepgaand beïnvloedt. Nee, want onze kinderen wordt geleerd dat het een gevolg is van de ‘Survival of the Fittest’, waarmee het een wetenschappelijk onderbouwd feit is en het niet nodig is er verantwoording over af te leggen. Hoe vreselijk dom en kortzichtig om te beweren dat op basis van het christelijk geloof en de zegeningen van het imperialisme Europa haar zelfvertrouwen kwijt is.

Slachtvelden

En wat doet vervolgens spiritueel Nederland met haar eigen zelfvertrouwen? Is er een heilige verontwaardiging over het feit dat deze praktijken gewoon doorgaan, maar dat ze zijn verplaatst naar de slachtvelden van Irak, Afghanistan en Afrika? Of wentelt alternatief Nederland zich in haar grote gelijk en in de komende omwenteling in 2012? Ik besef en weet dat er in vele harten een stille hoop leeft en dat de mensheid een grote verandering te wachten staat. Maar die verandering beïnvloeden wij voor een groot deel zelf. Je kunt jezelf dus de vraag stellen of je afzijdig blijft. Ik weet dat de bewustwording van de mens een langzaam proces is en dat je slechts kunt doen wat in je vermogen ligt. Ik weet ook dat alle spirituele workshops, familieopstellingen, zweethutceremonies, meditatiegroepen, yogabeoefenaars, lichtbrengers, dansers, mantra-zingers en alle spirituele boeken en films hier in Nederland een fenomenaal gehoor vinden. Maar is er niet méér nodig? Ik lees iedere maand de Koorddanser met daarin goede en inspirerende artikelen, maar waarvan ik soms denk: ja, en wat nu?

Er is meer nodig. Er is meer nodig om mensen wakker te schudden, met meer kracht vertellen en vooral laten zien dat we van deze aarde zijn maar ook, ook van de hemel. Dat we een goddelijke vonk in ons dragen en het ieders heilige opdracht is om die vonk ten minste van zuurstof te voorzien, in plaats van te laten verstikken door krant, radio, internet en televisie. Wordt het geen tijd om een mars te organiseren naar het Vaticaan en het Amerikaanse Capitool, om bij dat eerste machtsblok te eisen dat de geheime bibliotheek open gaat om alle ons door heiligen, profeten en zieners geopenbaarde waarheid, alle documenten die vertellen over goden en godinnen die eens met ons deze aarde bewandelden, beschikbaar te stellen? En dat er aan de andere kant van de oceaan een mars komt die optrekt naar het Capitool om te eisen dat alle oorlogen onmiddellijk worden gestopt en het geld wat aan wapentuig uitgegeven wordt, ten goede komt aan alle volkeren die slachtoffer zijn van de westerse politiek van ‘verdeel en heers’? En laten we niet weggaan voordat dat daadwerkelijk is gebeurd!

Dromer

Ik mag een dromer zijn die in heilige verontwaardiging ontsteekt, steeds als ik lees over onze Europese voorouders die puur en alleen uit economische en religieuze motieven de wereld zijn ingetrokken om andere volkeren aan zich te onderwerpen en dat deden op een vreselijke nietsontziende manier. Een dromer die aan de Elders van de oorspronkelijk bewoners van Amerika probeert uit te leggen dat wij hun ceremonieën zo vreselijk hard nodig hebben omdat wij ze hier zijn kwijtgeraakt, maar tot op heden geen gehoor vindt omdat ik een blanke ben. Ik mag een dromer zijn die zijn heilige verontwaardiging niet onder banken of stoelen steekt, maar die wil laten klinken. Ik weet ook dat alles een diepgaande reden heeft. Maar dat ontslaat mij er niet van om mijn stem te verheffen tegen mensen zoals de heer Bolkestein die niet begrijpt dat de gewelddadige Europese expansiedrift en alle gevolgen daarvan nog steeds diep in de ziel van alle naar Nederland gekomen ‘buitenlanders’ zit. En zolang Europa daar geen verantwoording voor neemt, zal er strijd blijven bestaan. Het ontslaat me er ook niet van om kritisch te kijken naar u en mijzelf, lezers van de KD, die ik schaar onder ‘De Beweging van Liefde’ en ons af te vragen of we wel genoeg doen.

Jos Kester, www.spiritcompany.org



Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest