Springen…. bitch!
Herfst 2012. En de wereld bestaat nog steeds, alhoewel er nog steeds voortgaande uitdagingen zijn in de natuur en de samenleving. De vraag blijft: Wat gebeurt er nou echt in mijn en jouw leven?
Wat mij opvalt is dat in mijn omgeving het een en ander in een stroomversnelling gaat. Mijn kinderen kregen beiden dit jaar diepe inzichten en verlichtingservaringen. Ik stond erbij en keek verwonderd naar. Sommige oude vrienden blijken spirituele quantumsprongen te hebben gemaakt en komen weer terug op mijn pad. Daarnaast zijn er mensen die in grote financiële problemen zijn geraakt door de nog steeds voortgaande crisis en veel van hun oude dromen en idealen blijken geen eeuwigheidswaarde te hebben. Het is een forse klus om daar opnieuw naar te kijken vanuit een bewustzijn dat niet gekleurd is door slachtofferschap maar door kracht, zoekend naar een ander zinvol bestaan vanuit een nieuw perspectief. Mijn eigen leven blijkt inmiddels toe aan zijn 3.0 versie. Na een ingrijpende operatie aan mijn heup merk ik dat mijn behoefte aan zekerheid in mijn leven aan het schuiven is geraakt. De neiging om dingen nog te willen pakken is vertrokken… Ook de vraag kwam langs, langzaam kruipend richting de magische 60 jaar-grens, wat liefde nu voor mij betekent. Een liefdesrelatie met een partner? Kandidaten dienden zich aan, van allerlei kunne. De vraag bleef hangen: Ga ik nogmaals zoiets aan? En waarom? Er bleef steeds een ‘Nee’ terugkomen. ‘Nee, niet zo, niet meer op die manier, niet meer nodig, geen behoefte meer aan.’ Wat dan wel? Een galmend en alles doordringend ‘Geen idee – en waarom ook invullen’ begon gaandeweg de boventoon te voeren. Dat was het begin van een sprong. Het ‘issue’ totaal loslaten bracht een enorm gevoel van bevrijding. Heeeeeeehhhh, heerlijk. De algemeen maatschappelijk aanvaarde verwachting: als je boven de 50 bent, weduwe, alleenstaand, dan ben je zielig dus je moet op zoek naar een ‘maatje’ – gewoon loslaten en zien wat het leven je brengt – Wow!
Daarnaast is er iets anders nodig: volledige acceptatie van grenzen die ontstaan door het simpele feit van ouder worden. Het vergt creativiteit om met respect daarvoor opnieuw kracht en nieuwe energie te vinden. Als dat dan is gelukt, wat is dan de volgende stap?
Het bleef knagen. Hoe volg ik mijn ‘Bliss’, geef ik vorm aan mijn (com-)passie? Ga ik weer een cursus meditatie begeleiden? Ja. Maar dat is het niet helemaal. Er was iets in mij dat riep: ‘En nou ga je springen, bitch! Je comfort zone uit!’
Ineens stond het voor mijn neus. Het heeft een rugzakje op en komt via jeugdzorg in mijn leven. De herleving van wat ik vroeger alleen maar kon bewonderen: pleegouderschap. Wellicht woont over niet al te lange tijd hier een pleegkind in huis, met alles wat dit kind aan gebrokenheid en uitdaging met zich mee zal dragen. Dat brengt ons als gezin nu al bij vragen als: ‘Wat is dat eigenlijk, ‘onvoorwaardelijke liefde’, ‘doen wat voelt als je levensroeping’, ‘go with the flow’…..’ en meer van dat soort veel gebezigde uitdrukkingen in spiritueel Nederland. Oog in oog met onze eigen angsten, vol onvoorspelbare wendingen, conflicten en moeilijk te reguleren problematiek.
Mijn gevoel is dat transformatie hier eigenlijk over gaat. Ook als er verder niets ingrijpends gebeurt in 2012, laat dit jaar dan een symbolisch jaartal zijn voor een sprong in ons leven. Uit de comfort zone, uit de woorden en prachtige uiteenzettingen het Leven van Alledag in. Voor iedereen is dat anders. ‘Follow your Bliss’, zou Joseph Campbell gezegd hebben. Dat betekent zeer zeker niet dat we allemaal een spirituele ‘coachingspraktijk’ als ZZP-er moeten beginnen. Word de held van je eigen leven, door dat wat jou in je eigen grootste angsten gevangen houdt te laten gebeuren.
Mag ik je daartoe uitdagen?
(De foto is van een 3e prijswinnaar van de CJP reis-fotografieprijs 2008)
